بیماری سلیاک چیست؟

بنابراين رژيم غذايي فاقد گلوتن چالشي مهم براي پزشك و بيمار در اين مورد خواهد بود، به خصوص اینکه فقدان منابع كافي براي رژيم غذايي فاقد گلوتن در كشورهاي خاورميانه نيز مشكلي اساسي محسوب مي شود.

ممكن است بيمارانی که از علایم شديد رنج می برند، از رژيم غذايي فاقد گلوتن استقبال نمايند اما در برخي موارد حتي توصيه رژيم غذايي فاقد گلوتن براي بيمارانی با علایم خفیف، غيرممكن و يا بسيار مشكل مي باشد. در پيگيري بيمارانی که از رژيم غذايي بدون گلوتن استفاده میکنند.

گرچه بيشترشان احساس بهتري دارند و شاخص هاي آزمايشگاهي آنها طبیعی شده، ولي ناهنجاري هاي مزمني در بسياري از اين بيماران ديده می شود.

متأسفانه، امکان ارزیابی روزانه تغييرات مخاطي حتي در پيشرفته ترين مراكز نیز وجود ندارد. در مقابل، با توجه به محدوديت راهبردهاي اخير، عقيده ما بر اين است كه رژيم فاقد گلوتن در افراد علامت دار، با هر ميزان ناهنجاري مخاطي، مي تواند مفيد باشد.

از ديگر دلایل مهم، عدم شناسایی و ثبت بیماران سیلیاکی و فقدان انجمن های حامي بيماران سیلياكي در كشورهاي خاورميانه خصوصاً ایران است و اين به معني كمبود پشتيباني و حمايت و ايجاد دلگرمي براي اين گروه از بيماران مي باشد.

تأسيس انجمنی برای كمك و حمايت از بيماران سیلياكي در خاورميانه و نيز يافتن اطلاعات لازم در تهيه رژيم هاي غذايي گوناگون بر طبق فرهنگ و عادات غذايي رايج آنها، امري لازم و ضروري بنظر می رسد.